Arko Hoondert wil wat terugdoen voor de club waar hij groot werd

Bij rugbyclub Tovaal uit Goes werd Arko Hoondert een man. Tien was hij toen hij er voor het eerst over het veld denderde. Na een lange carrière, waarin hij het Nederlands elftal bereikte, keerde hij terug. Nu als trainer. Eentje die zich bepaald niet alleen bezighoudt met de prestaties op het veld.

Tegenstander URC stond laatst wel even raar te kijken toen Tovaal in Utrecht aankwam. Klak, klak, klak... Jawel, iedere speler van de Goese club droeg klompen. Mét Tovaal-logo erop. Hoondert kan er om lachen. ,,Die klompen bestellen was één van de eerste dingen die ik deed toen ik begon als coach. Ik dacht dat misschien tien mensen die zouden willen. Het werden 56 paar...”

Oesters en volkslied

Bij Hoondert heeft rugby altijd meer betekend dat alleen de sport, legt hij uit. Bij Tovaal groeide hij op. ,,Ik dronk er bij wijze van spreken mijn eerste biertje en maakte er mijn eerste tackle. Ik heb er de passie voor de sport geleerd, maakte kennis met de rugbycultuur en wat die kan brengen als jonge man. Als coach vind ik dat die cultuur levend gehouden moet worden." Ook de Zeeuwse cultuur wil Hoondert uitdragen. ,,Hans Markusse (oud-voorzitter, red.) vindt het leuk om oesters te plukken. Voor iedere thuiswedstrijd plukt hij die voor de tegenstander. Ook is er een nieuwe traditie begonnen: na het bekendmaken van de Man of the Match is het aan hem om het Zeeuwse volkslied in te zetten. Bij een teamuitje hebben we dat met zijn allen ingestudeerd. Het is gezellig die zangcultuur van rugby terug te brengen in de derde klasse.” Hoondert zette eigenhandig ook een zangavond bij Tovaal op poten voor de senioren en veteranen. ,,Om de aansluiting met de oudere garde te houden."

De in de Perponcherpolder (tussen Wolphaartsdijk en ‘s-Heer Arendskerke) geboren en getogen Hoondert verkaste op zijn zeventiende van Tovaal naar Oisterwijk Oysters, dat in de ereklasse speelde. Twee jaar later stapte hij over naar Rugbyclub Etten-Leur (REL), eveneens een ereklasser. Avonturen bij andere ereklassers URC en ’t Gooi volgend. Daarnaast speelde hij interlands voor het Nederlands XV en het Nederlands Sevens team. Afgelopen zomer was hij met Oranje nog actief op het WK Touch in het Engelse Nottingham. ,,Ik ben inmiddlels triple-international. Volgens mij kan niemand anders dat zeggen op het gebied van rugby.”

Teken

Thijn Carels, Thomas Griep, Robbert Kramer, Jan Otte, Joey Vermaas, en Veron de Wild (vlnr) lieten het Tovaal-logo op hun bovenbeen tatooëren. © Johan van der Heijden

Vooralsnog woont Hoondert in Amsterdam en leidt daarom alleen de vrijdagtraining. Die van woensdag wordt gegeven door een andere clubman, Alex Vlieland. ,,Maar ik ben van plan om een boomerang-Zeeuw te worden", zegt Hoondert. ,,Dat komt grotendeels door de rugby. Na het vertrek van de vorige trainer Mateo Gastaldi, in de zomer, werd ik door Tovaal benaderd omdat ze in een moeilijke situatie zaten. Ik moest er eventjes over nadenken, maar omdat ik toch al een beetje van plan was uit Amsterdam weg te gaan, was dit misschien wel het teken dat ik terug naar Zeeland zou moeten komen. In dat proces zijn we nu.”

Heel mooie eer

Het belletje van Tovaal deed ook wat met Hoondert. ,,Ik vond het een heel mooie eer wat terug te mogen doen voor de club en een nieuw avontuur aan te gaan. In Etten-Leur gaf ik wel eens training aan de jongste jeugd. Dat is natuurlijk niets vergeleken met seniorenrugby. Dat is ook het nieuwe voor mij, maar tot zover gaat het best goed.” Het enige papiertje dat hij heeft, behaalde hij na een cursus van twee dagen. ,,En dat is al zestien jaar geleden, en dus best vervaagd. Maar ik heb in mijn werk veel ervaring opgedaan in leidinggeven en heb natuurlijk wel 26 jaar rugby-ervaring. Gelukkig heb ik ook een goed netwerk aan vrienden en coaches die me willen helpen.” Zo zijn twee Australiërs al langs geweest, waaronder zijn voormalig trainer Paul Davies. ,,Hij was terug in Nederland om Amsterdam te coachen en wilde wel een gasttraining geven. Elke dinsdag of donderdag draai ik bij hem als assistent mee om het een beetje af te kijken. Dat gebruik dan weer deels voor mijn eigen training.”

Tovaal verloor tot nu toe nog geen wedstrijd in de derde klasse en staat daardoor fraai tweede. ,,Ik had het eigenlijk niet verwacht", zegt Hoondert. ,,De jongens komen uit een seizoen waarin ze bijna alles verloren. Vier wedstrijden op rij winnen, is een nieuw gevoel. Maar: dat gebeurde wel tegen tegenstanders uit de bodem van onze klasse. Het echte werk begint nu pas, met op 10 november de thuiswedstrijd tegen koploper Rotterdam.”

Koel

Hoondert ziet dat zijn selectie goed traint, ook al herbergt die wat onervaren jongens en is hij aan de krappe kant (‘We zouden best een fitte Zeeuw kunnen gebruiken’). Zijn topsportverleden zit hem daarbij niet in de weg. ,,Ik ben competitief van aard, maar ik denk dat elke sportman dat is. In die 26 jaar is dat wel minder geworden. Het gaat me er nu meer om de sport naar een hoger niveau te brengen. Het is prima om te verliezen als we ons beste beentje maar hebben voorgezet en ons hoofd koel hebben gehouden.”

Overigens kan Hoondert bij Tovaal ook rekenen op spelers met juist veel ervaring: zo speelden Jan Otte en Maghiel Hanse onlangs hun driehonderdste wedstrijd voor de club. Met zeven ploeggenoten liet Otte zelfs het originele Tovaal-logo uit 1980 op zijn bovenbeen tatoeëren. Dat initiatief komt dan weer niet van Hoondert, zegt hij met een lach. ,,Dat hebben ze zelf bedacht. En er komt een tweede lichting aan, want er zijn er die met wat jaloezie naar die tattoo kijken.”

Bron: PZC